Wildvuur

Het fluisterende woud deel 1:
Wildvuur ****1/2
Elmar Otten

Uitgeverij Tussentijd
ISBN 9789083218717
Paperback 217 pagina’s

Op een nacht worden Vesper en zijn broer Or samen met hun moeder Inanna ontvoerd uit hun dorp. Maar de ontvoerders blijken geen kwaad in de zin te hebben. Integendeel; ze behandelen Vesper als hun God. Al snel blijkt dat Vesper zelf de woest uitziende mannen gecreëerd heeft in zijn dromen. Langzaam komen zijn herinneringen aan zijn nachtelijke dromen terug maar is hij het nog wel eens met wat hij heeft geschapen?
Zijn broer Or leert ondertussen te luisteren naar de bomen van het woud en die hebben heel wat te vertellen.

Voorproefje:
“Angr kwam tergend langzaam overeind en keek hem een paar tellen zwijgend aan. ‘E vilveida, ve ara tiyr. Lora ve te tidu, Welgr.’
Vesper verstond de dreigende woorden niet, maar hij begreep min of meer dat Angr het voor hem opnam. Angr draaide zich weer naar Vesper en Inanna toe. Vesper zag hem zijn hand op het gevest van zijn zwaard leggen. Met een schok herkende hij het zwarte metaal dat langzaam uit de schede tevoorschijn kwam. Flarden van zijn droom drongen zich aan hem op.”

De cover is werkelijk schitterend en laat ons de Lindeboom van de druvida Ygdriadne zien in vurige tinten. Voordat ik aan het boek begon dacht ik, bij het zien van de cover, aan een levensboom. Dat zou nog steeds wel enigzins overeen kunnen komen met een beetje ruimte in de verbeelding en interpretatie. De cover komt goed overeen met het deel van het verhaal over Ygdriadne en Or.

De setting van het verhaal is episch te noemen: een prachtige gecreëerde wereld met een leger van reusachtige, woest uitziende mannen met felgekleurde ogen. Het is een magische wereld met bomen die fluisteren voor diegene die willen luisteren. Een oude druvida die woont tussen de wortels van een eeuwenoude Lindeboom. En een klein jongetje van 7 jaar die in zijn dromen de meest onvoorstelbare dingen kan maken.
Ondanks dat de woeste mannen op oorlogspad zijn, is de sfeer van het verhaal niet grimmig. Het leest luchtig en dit zal vooral komen doordat dat kleine jongetje zo’n belangrijke rol speelt. Ook de tussentijdse overgangen naar zijn broer Or in het fluisterende woud houden de sfeer luchtig en magisch.
De personages zijn ontzettend goed neergezet en met genoeg details omschreven. Je kunt je er makkelijk een beeld bij vormen en zelfs hun stemgeluiden horen, als je goed luistert.
Het liefste wat je wilt doen is verder lezen, zelfs nog verder dan wanneer het boek uit is. Ik ben daarom ook zeer benieuwd naar deel 2 van deze reeks: Stormfront.

Voetnoot:
Met dank aan de auteur mocht ik dit eerste deel van de serie Het fluisterende woud lezen. Ik hoefde niet lang na te denken toen ik zijn oproepje zag om dit boek te lezen en er een recensie voor te schrijven. Ik werd direct enorm aangetrokken door de cover en de korte inhoud van het verhaal. Het is een echte aanrader en ik kijk nu al uit naar deel 2: Stormfront.

Advertentie